Formas estrañas
Había un esqueleto enriba dunha cama
e un vestido cun ataque ao corazón.
Había unha muller na cama co esqueleto encima,
unha muller toda ensangrentada.
Era a morte.
Nunha festa galega con vestimentas tradicionais,
turbia e grandiosa.
O corpo é a mellor obra de arte.
Pero os corazóns poden ser venenosos como un arma
e a dor unha lanza atravesándoche o corazón.
Unha dor que sintes ao tecer,
de mulleres tiradas no piso
de rapazas durmindo e un esqueleto
de mulleres cravadas no peito e prendas…
A morte é rápida e sinxela, un soño eterno.
Unha aldea moi bonita
Unha muller con dous vestidos ao lado
Órganos que parecen persoas
e a terra podrece por culpa do que os humanos crearon.
Son os pés da morte.
Poema creado polos alumnos de 2º da ESO no obradoiro de escritura automática realizado con Carlos Negro
No hay comentarios:
Publicar un comentario